FRP'nin gelecekteki beklentisi ve nedenleri üzerine analiz

FRP zor bir iştir. Sektörde bunu inkar eden kimsenin olmadığını düşünüyorum. Acı nerede? Birincisi, emek yoğunluğunun yüksek olması, ikincisi, üretim ortamının kötü olması, üçüncüsü, pazarın geliştirilmesinin zor olması, dördüncüsü maliyetin kontrol edilmesi zor ve beşincisi, borçlu olunan paranın geri kazanılmasının zor olmasıdır. Bu nedenle FRP'yi ancak zorluklara dayanabilenler kurutabilir. CTP endüstrisi Çin'de son otuz yılda neden gelişti? Pazar talebi faktörlerine ek olarak, çok önemli bir neden de Çin'in özellikle çalışkan insanlardan oluşan bir gruba sahip olmasıdır. Çin'in hızlı gelişiminin “demografik temettüsünü” oluşturan da bu nesildir. Bu neslin büyük çoğunluğu topraktan transfer edilen çiftçilerdir. Göçmen işçiler Çin'in inşaat sektörü, elektronik sektörü, yünlü tekstil ve örgü sektörü, ayakkabı, şapka, çanta ve oyuncak sektöründe ana iş gücünün yanı sıra FRP sektöründe de ana iş gücü kaynağını oluşturuyor.
Dolayısıyla bir anlamda zorluklara göğüs gerebilen bu nesil olmasaydı, bugün Çin'de bu kadar büyük ölçekli bir CTP endüstrisi olmazdı.
Soru şu: Bu "demografik kârı" ne kadar süre yiyebiliriz?
Önceki nesil göçmen işçiler yavaş yavaş yaşlılığa girip işgücü piyasasından çekilirken, 80'li ve 90'lı yıllar sonrası hakimiyetindeki genç nesil çeşitli sektörlere girmeye başladı. Ana kitlesi sadece çocuk olan bu yeni nesil göçmen işçilerin ebeveynleri ile karşılaştırıldığında büyük farklılıkları, geleneksel imalat sanayimize yeni zorluklar getirmiştir.
Birincisi, genç işçi sayısında keskin bir düşüş yaşandı. 1980'lerden itibaren Çin'in aile planlaması politikasının rolü ortaya çıkmaya başlamıştır. Ülkedeki kayıtlı çocuk sayısı ile ilk ve orta dereceli okul sayısındaki keskin düşüşten, bu kuşağın genel sayısındaki keskin düşüşü hesaplayabiliriz. Bu nedenle işgücü sayısının arz ölçeği büyük oranda küçülmüştür. Dünyanın en büyük nüfusuna sahip olan ülkemizde hiç alakası yokmuş gibi görünen iş gücü sıkıntısı önümüze çıkmaya başladı. Umut en değerli şeydir. İşgücü arzının azalması kaçınılmaz olarak işgücü fiyatlarının yükselmesine neden olacak ve 90'lar ve 2000'ler sonrası sayıların daha da azalmasıyla bu eğilim daha da şiddetli hale gelecektir.
İkincisi genç işgücü kavramı değişti. Yaşlı nesil göçmen işçilerin temel motivasyonu ailelerini geçindirmek için para kazanmaktır. Genç nesil göçmen işçiler, dünyaya geldiklerinden beri yiyecek ve giyecekten muaf olmanın iyi koşullarından yararlandılar. Dolayısıyla ailevi sorumlulukları ve ekonomik yükleri onlara oldukça kayıtsız kalıyor, bu da aile koşullarının iyileştirilmesi için değil, daha çok kendi yaşam koşullarının iyileştirilmesi için çalışacakları anlamına geliyor. Sorumluluk duyguları büyük ölçüde zayıflamıştır. Kural farkındalıkları pek yoktur ancak öz farkındalıkları daha fazladır, bu da fabrikanın katı kural ve düzenlemelerini kabullenmelerini zorlaştırır. Gençleri yönetmek zordur ve bu durum tüm işletme yöneticilerinin ortak sorunu haline gelmiştir.