تجزیه و تحلیل در مورد چشم انداز آینده FRP و علل آن

FRP کار سختی است. من معتقدم هیچ کس در صنعت این را انکار نمی کند. درد کجاست؟ اول، شدت کار زیاد است، دوم، محیط تولید ضعیف است، سوم، توسعه بازار دشوار است، چهارم، کنترل هزینه دشوار است، و پنجم، بازیابی پول بدهی دشوار است. بنابراین، فقط کسانی که می توانند سختی ها را تحمل کنند می توانند FRP را خشک کنند. چرا صنعت FRP در سه دهه گذشته در چین شکوفا شده است؟ علاوه بر عوامل تقاضای بازار، یک دلیل بسیار مهم این است که چین گروهی از افراد سخت کوش دارد. این نسل است که "سود جمعیتی" توسعه سریع چین را تشکیل می دهد. اکثریت قریب به اتفاق این نسل کشاورزانی هستند که از زمین منتقل شده اند. کارگران مهاجر نه تنها منبع اصلی نیروی کار در صنعت ساخت و ساز چین، صنعت الکترونیک، صنعت نساجی پشمی و بافندگی، کفش، کلاه، کیف و صنعت اسباب بازی، بلکه منبع اصلی نیروی کار در صنعت FRP هستند.
بنابراین، به یک معنا، بدون این نسل از افرادی که می توانند سختی ها را تحمل کنند، امروزه صنعت FRP در مقیاس بزرگ در چین وجود نداشت.
سوال این است که تا کی می‌توانیم این «سود جمعیتی» را بخوریم؟
همانطور که نسل قبلی کارگران مهاجر به تدریج وارد دوران سالمندی شدند و از بازار کار کنار رفتند، نسل جوان تحت سلطه دهه 80 و پس از 90 شروع به ورود به صنایع مختلف کردند. در مقایسه با والدینشان، تفاوت‌های بزرگ این نسل جدید کارگران مهاجر با تک فرزند به عنوان بدنه اصلی، چالش‌های جدیدی را برای صنعت تولید سنتی ما به ارمغان آورده است.
اول، کاهش شدید در تعداد کارگران جوان بوده است. از دهه 1980، نقش سیاست تنظیم خانواده چین ظاهر شد. از کاهش شدید تعداد کودکان ثبت نام شده و تعداد مدارس ابتدایی و متوسطه در کشور می توان کاهش شدید تعداد کل این نسل را محاسبه کرد. بنابراین، مقیاس عرضه تعداد نیروی کار بسیار کاهش یافته است. کمبود نیروی کار که به نظر می رسد ربطی به کشور ما با بیشترین جمعیت جهان ندارد، در مقابل ما ظاهر شد. امید با ارزش ترین چیز است. کاهش عرضه نیروی کار به ناچار منجر به افزایش قیمت نیروی کار خواهد شد و این روند با کاهش بیشتر تعداد دهه های 90 و 90 شدیدتر خواهد شد.
دوم اینکه مفهوم نیروی کار جوان تغییر کرده است. انگیزه اصلی نسل قدیمی کارگران مهاجر کسب درآمد برای حمایت از خانواده است. نسل جوان کارگران مهاجر از زمانی که به دنیا آمده اند از شرایط خوب رهایی از غذا و پوشاک برخوردار بوده اند. بنابراین مسئولیت های خانوادگی و بار اقتصادی آنها نسبت به آنها کاملاً بی تفاوت است، به این معنی که آنها برای بهبود شرایط خانواده تلاش نمی کنند، بلکه بیشتر برای بهبود شرایط زندگی خود تلاش می کنند. احساس مسئولیت آنها به شدت ضعیف شده است، آنها آگاهی زیادی از قوانین ندارند، اما خودآگاهی بیشتری دارند، که این امر آنها را در پذیرش قوانین و مقررات سختگیرانه کارخانه دشوار می کند. مدیریت جوانان سخت است که به یک مشکل رایج برای همه مدیران شرکت تبدیل شده است.